- мастар
- 1. сущ. мастер; квалифицированный работник, занимающийся каким-л. ремеслом. Скрипка мастар мастер скрипичных дел; шагат мастар мастер часовых дел.□ Ӱстелтӧ рыштӧ Йынатий кугыза, апшат Вавила да совла мастар Когой шинчат. К. Васин. За столом сидят старик Йынатий, кузнец Вавила и мастер ложечных дел Когой. – Мыйын пычалым, мастар дек наҥгайыде, ачалаш ок лий, – шойышто Григорий Петрович. С. Чавайн. – Мое ружьё без мастера не отремонтировать, – солгал Григорий Петрович.2. сущ. мастер; человек, достигший большого умения в своём деле. Искусство мастар-влак мастера искусств; марий литературын мастарже-влак мастера марийской литературы.□ Поэзийыш толыныт у мастар-влак. М. Казаков. В поэзию пришли новые мастера.3. сущ. мастер; искусный, ловкий в каком-л. деле. Ойлаш мастар мастер говорить; сӱ ретлаш мастар мастер рисовать; скрипка шокташ мастар мастер играть на скрипке.□ Эчан изиж годымак тӱ рлӧ модышым шонен лукташ пеш мастар улмаш. С. Чавайн. Эчан ещё в детстве был мастер изобретать разные игры. Марий вате-влак вынер куаш, тӱ р тӱ рлаш пеш мастар улыт. А. Эрыкан. Женщины марийки мастерицы ткать и вышивать.4. сущ. уст. знахарь. Марийын вольыкшо черлана гын, тудо тӱ рлӧ мастарым кычалеш. М. Шкетан. Если у марийца заболеет скотина, то он ищет разных знахарей. (Папка кува:) Ӱдыретым пеш уста мастар локтылын. Н. Арбан. (Старуха Папка.) Твою дочь испортила очень умелая знахарка.5. прил. умелый, искусный, талантливый, даровитый. Мастар поэт талантливый поэт; мастар ургызо искусный портной; мастар музыкант даровитый музыкант.□ Айдеме тудо ораде огыл, кнагаче, пеш мастар плотник. М. Шкетан. Человек он не дурак, грамотный, очень искусный плотник. Тудо моло йолташыже-влак дене пырля тиде заводыш ятыр тылзе ончыч толын да уже мастар сталевар лийын шуын. Н. Лекайн. Он вместе с другими товарищами прибыл на завод много месяцев тому назад и уже стал умелым сталеваром. Ср. уста.
Марийско-русский язык (Марла-рушла мутер). 2009.